Λωτός (Diospyros kaki, οικ. Ebenaceae)

Στη χώρα μας υπάρχουν πολύ λίγες συστηματικές φυτείες λωτού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτες ποικιλίες που ήρθαν στην Ελλάδα ήταν στυφές και οι καταναλωτές δεν τις προτιμούσαν. Η καλλιέργεια του λωτού μπορεί να επεκταθεί στη χώρα μας (ακόμα και στη Βόρεια Ελλάδα) με τη χρήση μη στυφών ποικιλιών που επιπροσθέτως δεν έχουν σπόρους, με αποτέλεσμα να είναι περισσότερο ελκυστικές στους καταναλωτές.

Ο λωτός είναι δένδρο φυλλοβόλο μετρίου μεγέθους. Ο καρπός έχει μεγάλο μέγεθος και διάφορα σχήματα από ωοειδές έως επίμηκες και μπορεί να περιέχει έως οκτώ σπόρους. Το χρώμα του φλοιού αλλά και της σάρκας είναι από πορτοκαλί έως κόκκινο και υπάρχουν δύο ειδών ποικιλίες, οι στυφές και οι μη στυφές.

Οι στυφές ποικιλίες παράγουν καρπούς που καταναλώνονται με κουταλάκι αφού απομακρυνθεί το σύνολο των τανινών και ωριμάσουν πολύ ώστε η σάρκα να γίνεται μαλακή και αρωματική. Οι καρποί των μη στυφών ποικιλιών δεν χρειάζεται να είναι μαλακοί για να καταναλωθούν καθώς τρώγονται όπως τα μήλα όταν οι καρποί ωριμάσουν.

Ο λωτός καταναλώνεται νωπός ή αποξηραμένος, ενώ χρησιμοποιείται και για την παρασκευή χυμού και αλκοολούχου ποτού.

Οι σημαντικότερες ποικιλίες του λωτού είναι παρθενοκαρπικές και δεν χρειάζονται επικονίαση, ενώ οι καρποί που προέρχονται από επικονίαση περιέχουν σπόρους. Σημειώνεται ότι οι άσπερμοι καρποί παρουσιάζουν ανώτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά (μέγεθος, σχήμα, χρώμα σάρκας) όπως επίσης και ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά (άρωμα, γεύση).

Η προτίμηση του καταναλωτικού κοινού σήμερα στρέφεται στις μη στυφές ποικιλίες που δεν έχουν σπόρους.

Ο λωτός πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό της επιθυμητής ποικιλίας σε σπορόφυτα υποκείμενα. Καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της χώρας ακόμα και στις βόρειες, ενώ προτιμά περιοχές με υγρό υποτροπικό και ημιεύκρατο κλίμα. Κατά τη διάρκεια του ληθάργου αντέχει μέχρι τους -18°C, ενώ είναι ευαίσθητος στους δυνατούς ανέμους.

Ευδοκιμεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, προτιμά όμως τα βαθιά, καλά αποστραγγιζόμενα και πλούσια σε οργανική ουσία εδάφη. Απαιτείται άρδευση κατά τις ξηρές περιόδους. Η κόμη του δένδρου διαμορφώνεται σε κύπελλο ή πυραμίδα. Η συγκομιδή γίνεται με τα χέρια τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο.

Προωθείται κάθε ποικιλία που δοκιμάσθηκε στις τοπικές συνθήκες και κρίνεται καταλληλότερη από τις αρμόδιες υπηρεσίες των Δ/νσεων Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων ή όπου αλλού προτείνεται από το Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελαίας Χανίων ή του ΤΕΙ Φυτικής Παραγωγής Ηρακλείου.

Πηγή: Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Γενική Διεύθυνση Φυτικής Παραγωγής – ΠΑΠ Δενδροκηπευτικής ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ & ΥΠΟΤΡΟΠΙΚΑ ΦΥΤΑ

Διευθυντής: Αντώνης Κουντούρης, Γεωπόνος, αν. Προϊστάμενος Γεν. Δ/νσης Φυτικής – Χαραλαμπία Μπαϊρακτάρη, Γεωπόνος, Προϊσταμένη τμήματος Εσπεριδοειδών & Υποτροπικών – Ιωάννα Πέτκου, Γεωπόνος MSc,

http://www.pemptousia.gr/2012